Geografska raspodjela saliniteta u okeanima

Sa­li­ni­tet se na oke­an­skim pu­či­na­ma kre­će od 32-38‰ i on, se sma­tra konstantnim dok se u mo­ri­ma i za­li­vi­ma če­sto ja­vlja­ju ko­le­ba­nja. Na oke­a­ni­ma se kao i u mo­ri­ma naj­ve­će količine so­li na­la­ze u onim obla­sti­ma ko­je su iz­lo­že­ne naj­ve­ćim isparavanjima i naj­ma­njem pri­ti­ca­nju slat­ke vo­de. Prema to­me najve­ći sa­li­ni­tet se na­la­zi u trop­skim mo­ri­ma usled in­so­la­ci­je i isparavanja. Me­đu­tim, baš oko Ekva­to­ra se za­pa­ža čud­na po­ja­va sma­nje­nja so­li u ­ši­roj zo­ni u sva tri oke­a­na, na­ro­či­to na nji­ho­vim is­toč­nim kra­je­vi­ma tj. uz za­pad­ne oba­le kon­ti­nen­ta gdje sa­li­ni­tet pada na 35 pa čak i 34 ‰, a u  is­toč­nom di­je­lu Tihog oke­a­na po­red sje­ve­ro-zapad­nih oba­la Ju­žne Ame­ri­ke i is­pod 35,5‰. Sva­ka­ko da se ova in­te­re­sant­na po­ja­va ja­vlja

kao po­slje­di­ca če­stih tropskih ki­ša ko­je ov­dje re­dov­no pa­da­ju i na taj na­čin uma­nju­ju sali­ni­tet na po­vr­ši­ni ekva­to­ri­jal­nih vo­da. Idu­ći od Ekva­to­ra pre­ma sje­ve­ru i ju­gu sa­li­ni­tet se u Atlantskom oke­a­nu znat­no po­ve­ća­va i do­sti­že naj­ve­će vri­jed­no­sti oko po­vrat­ni­ka od­no­sno iz­me­đu 20 i 30⁰ geografske ši­ri­ne. Ta­ko se naj­sla­ni­ja vo­da ja­vlja u nje­go­vom sje­ver­nom di­je­lu u Sa­ra­ga­škom mo­ru, gdje do­sti­že mak­si­mum od 37,9‰. Pre­ma to­me, ov­dje se najve­će vri­jed­no­sti po­kla­pa­ju sa naj­sna­žni­jim pa­sa­ti­ma, koji isparavaju vo­du po­ve­ća­va­jući salinitet.

Na­pro­tiv, dru­ga dva oke­a­na u istim ge­o­graf­skim ši­ri­na­ma ima­ju ma­nji sa­li­ni­tet a na­ro­či­to sjever­ni dio Ti­hog oke­a­na sa mak­si­mu­mom 35,5‰. To se dešava usled to­ga što su ov­dje pa­sa­ti sla­bi­ji. Od ve­li­kog zna­ča­ja za po­re­me­ćaj sa­li­ni­te­ta  su i oke­an­ske stru­je, jer hlad­ni­je stru­je smanju­ju a to­pli­je po­ve­ća­va­ju ko­li­či­nu so­li. Ta­ko to­pla Golf­ska stru­ja do­no­si to­plu vo­du sa sa­li­ni­te­tom od 35‰ do 70⁰ sje­ver­ne geo­graf­ske ši­ri­ne ko­ja oda­tle skre­će neš­to pre­ma sjevero - istoku ka No­voj Ze­mlji. Slič­na se po­ja­va, iako u neš­to ma­njoj mje­ri (od 33‰) za­pa­ža i kod Ku­ro Ši­ve struje u Ti­hom oke­a­nu ko­ja do­pi­re do Be­rin­go­vog mo­ra. Ma­lim sa­li­ni­te­tom od­li­ku­ju se po­lar­ne obla­sti usljed znat­nog pri­ti­ca­nja slat­ke vo­de, sla­bog ispa­ra­va­nja, kao i otapanja le­da. Vr­lo su interesantne razlike u salini­te­tu Sje­ver­nog le­de­nog mo­ra gdje po­red oba­la Si­bi­ra pa­da ispod 20 ‰, a is­pred uš­ća ri­je­ka i is­pod 10‰ što se ob­jaš­nja­va veli­kim pri­ti­ca­njem riječ­ne vo­de. Po­red Gren­lan­da usled toplje­nja le­da salinitet pa­da od 32 na 15,3‰ dok je na ju­gu pre­ma An­tark­ti­ku oko 32 ‰ zbog  to­ga što ov­dje ne­ma ni­ka­kvog oti­ca­nja slat­ke vo­de, a i ota­pa­nje je neš­to sla­bi­je.